Wednesday, May 15, 2019

शिव कुमार बताल्वी: शिकरा

माए ! नी माए !
मैं इक शिकरा यार बणायआ
उहदे सिर 'ते कलगी
ते उहदे पैरीं झांजर
ते उह चोग चुगींदा आया
नी मैं वारी जां ।

इक उहदे रूप दी
धुप्प तिखेरी
दूजा महकां दा तिरहायआ
तीजा उहदा रंग गुलाबी
किसे गोरी मां दा जायआ
नी मैं वारी जां ।

नैणीं उहदे
चेत दी आथण
अते ज़ुलफ़ीं सावन छायआ
होठां दे विच कत्तें दा
कोई देहुं चढ़ने 'ते आया
नी मैं वारी जां ।

साहवां दे विच
फुल्ल सोयां दे
किसे बाग़ चानन दा लायआ
देही दे विच खेडे चेतर
इतरां नाल नुहायआ
नी मैं वारी जां ।

बोलां दे विच
पौन पुरे दी
नी उह कोइलां दा हमसायआ
चिट्टे दन्द ज्युं धानों बग़ला
तौड़ी मार उडायआ
नी मैं वारी जां ।

इशके दा
इक पलंघ नुआरी
असां चानणियां विच डाहआ
तन दी चादर हो गई मैली
उस पैर जां पलंघे पायआ
नी मैं वारी जां ।

दुखन मेरे
नैणां दे कोए
विच हड़्ह हंझूआं दा आया
सारी रात गई विच सोचां
उस इह की ज़ुलम कमायआ
नी मैं वारी जां ।

सुब्हा-सवेरे
लै नी वटणा
असां मल मल ओस नुहायआ
देही विचों निकलन चिणगां
ते साडा हत्थ ग्या कुमलायआ
नी मैं वारी जां ।

चूरी कुट्टां
ते उह खांदा नाहीं
उहनूं दिल दा मास खवायआ
इक उडारी ऐसी मारी
उह मुड़ वतनीं नहीं आया
नी मैं वारी जां ।

माए ! नी माए !
मैं इक शिकरा यार बणायआ
उहदे सिर 'ते कलगी
ते उहदे पैरीं झांजर
ते उह चोग चुगींदा आया
नी मैं वारी जां ।



No comments:

Post a Comment